Polska, Licheń: 12 listopada 2020 roku, we wczesnych godzinach porannych, zmarł w szpitalu konińskim ks. Eugeniusz Makulski MIC. Żył lat 92, w Zgromadzeniu 71, w kapłaństwie 65.

Eugeniusz Makulski syn Bolesława i Julii z d. Jaguckiej, urodził się 9 lutego 1928 roku w Kotarszynie, parafii Waśniów, w powiecie opatowskim. Gdy miał 4 lata, zmarł mu ojciec. Miał przyrodnie rodzeństwo: brata i dwie siostry z powtórnego małżeństwa matki (Chojnacka). W latach 1934-37 uczęszczał do szkoły w Szeligach, a następnie zabrał go stryjek, który był kierownikiem szkoły powszechnej w Miłkowie; tam w 1941 uzyskał świadectwo ukończenia sześciu klas szkoły powszechnej. Powrócił do Kotarszyna i tam do jesieni 1943 r. pracował w rodzinnym gospodarstwie. Następnie przez rok jako uczeń tokarski pracował w fabryce w Starachowicach. W kwietniu 1945 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Ostrowcu Świętokrzyskim i w trybie przyśpieszonym ukończył I klasę.. We wrześniu 1945 r. razem ze swym stryjem wyjechał do Grudziądza i został przyjęty do II klasy gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego. Tam uzyskał świadectwo dojrzałości w 1948 roku.

Do nowicjatu w Skórcu został przyjęty w 1948 r. i tam złożył pierwszą profesję 15 sierpnia 1949 r. Dwuletnie studia filozofii odbył w Mariańskim Instytucie Filozoficzno-Teologicznym na Bielanach w latach 1949-51. Następnie przez rok był wychowawcą w naszym Niższym Seminarium Duchownym również na Bielanach, a w latach 1952-4 na Bielanach ukończył pierwsze dwa lata teologii. W dniu 15 sierpnia 1954 r. złożył śluby wieczyste w Skórcu. Po zamknięciu przez władze PRL naszego seminarium na Bielanach pozostałe dwa lata teologii ukończył we Włocławku. Święcenia kapłańskie przyjął we włocławskiej bazylice katedralnej we Włocławku dnia 26 czerwca 1955 roku z rąk Biskupa Włocławskiego Antoniego Pawłowskiego.

Po ukończeniu ostatniego roku studiów został skierowany do pracy duszpasterskiej w charakterze wikariusza i prefekta w Głuchołazach. W roku 1957 po zwolnieniu z dotychczasowych obowiązków został mianowany prefektem braci scholastyków, a w roku 1959-60 był wikariuszem w parafii Krekole k. Stoczka Klasztornego. W latach 1960-1865 studiował historię na Wydziale Humanistycznym KUL, wieńcząc je pod kierunkiem ks. prof. dra Mieczysława Żywczyńskiego pracą pt. Kult ojca Stanisława Papczyńskiego. W 1962 r. został członkiem prowincjalnej komisji do roztoczenia opieki nad kościołem Wieczerzy Pańskiej i grobem o. Stanisława Papczyńskiego w Górze Kalwarii na Mariankach. W 1964 r. podjął badania nad historią kultu słynącego łaskami obrazu MB Licheńskiej.

W 1965 r. został przeniesiony z Lublina do domu licheńskiego dla przygotowania uroczystości koronacyjnych. W grudniu 1966 r. został wikariuszem, a rok później proboszczem licheńskiej parafii oraz kustoszem sanktuarium. W dniu 15 sierpnia 1967 r. odbyła się uroczystość koronacji łaskami słynącego obrazu MB Licheńskiej. W latach 1966-69 r. był przełożonym domu licheńskiego, zaś przez kilka następnych kadencji zastępcą przełożonego domu. Od początku podjął systematyczną pracę nad rozwojem kultu MB Licheńskiej i nad rozbudową sanktuarium. Z inicjatywy ks. Makulskiego powstał świecki ruch Duchowa Rodzina Mariańska skupiony wokół licheńskiego sanktuarium. Jego staraniem, w latach 1994-2004 wybudowana została nowa, największa w Polsce świątynia. Nawiedził ją i poświęcił w trakcie budowy w 1999 roku św. Jan Paweł II. Kościół, poświęcony w czerwcu 2004 roku, otrzymał w roku następnym tytuł bazyliki mniejszej. Zwolniony z obowiązków kustosza i proboszcza ks. Makulski do końca życia mieszkał w Licheniu. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele parafialnym pw. św. Doroty w Licheniu Starym w sobotę, 14 listopada 2020 roku.