Wieloletni członek domu zakonnego w Skórcu, przeżył 90 lat w tym w Zgromadzeniu 70. Syn Jana i Stanisławy z domu Twaróg urodził się w Rdzawce k. Rabki dnia 18 kwietnia 1930 r. Po ukończeniu szkoły powszechnej w 1946 r. w Rdzawce uczęszczał do VIII klasy w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Rabce. W roku 1948/9 ukończył IX klasę i zarazem program Gimnazjum w Prywatnym Liceum i Gimnazjum oo. Pijarów im. St. Konarskiego w Krakowie. W roku 1949 został przyjęty do Zgromadzenia i rozpoczął nowicjat. Pierwszą profesję złożył w Skórcu 8 września 1950 r. Następnie został skierowany na Bielany i podjął naukę w kl. X. W 1952 r. jako uczeń ostatniej klasy szkoły średniej mieszkał w domu na Pradze. Także na Pradze ukończył dwa lata studiów seminaryjnych. Śluby wieczyste złożył w Gietrzwałdzie 15 sierpnia 1956 r., po czym został posłany na przerwę do Skórca do pracy w gospodarstwie klasztornym. Pierwszy rok studiów teologicznych (1957/8) ukończył w Warszawie na Pradze. Pozostałe trzy lata teologii (1958/62) ukończył w WSD we Włocławku i dnia 24 czerwca 1962 roku przyjął sakrament prezbiteratu z rąk ks. bpa Antoniego Pawłowskiego. Po święceniach odbył w Krakowie u oo. Franciszkanów Konwentualnych roczne studium pastoralne.

Pierwszą placówką ks. Stanisława były Kiwity (1963), gdzie pracował jako katecheta i współpracownik w duszpasterstwie. Po roku, został skierowany do pracy w Ponicach, z przynależnością do domu w rodzinnej Rdzawce. Przepracował tam 5 lat. Przeniesiony do Głuchołaz przez 15 lat spełniał obowiązki współpracownika w duszpasterstwie i katechety (1969/84). Kolejne trzy lata (1984/87) pracował w Zakopanem na stanowisku organizatora budowy nowego zespołu sakralno-mieszkalnego na Cyrhli, a także służył pomocą w duszpasterstwie. Następne trzy lata (1987/1990) był przełożonym domu i rektorem kościoła w Sulejówku. W 1990 roku ponownie został skierowany do Głuchołaz i przez kolejne sześć lat pracował jako kapelan w głuchołaskich szpitalach, kierował parafialną Caritas i był współpracownikiem w duszpasterstwie (1990/96). Po przekazaniu tej placówki Biskupowi Opolskiemu został przeniesiony do Skórca. Tam podjął zlecone mu obowiązki współpracownika w duszpasterstwie: zwłaszcza w parafialnej Caritas, roztoczył opiekę nad chorymi i rodzinami cierpiącymi na niedostatek materialny. Aktywnie włączył się w organizowanie odpoczynku wakacyjnego dzieci z rodzin wielodzietnych, biednych i dysfunkcyjnych, otoczył duchową opieką dwa dziecięco-młodzieżowe zespoły taneczne. W 1997 r. Kapituła Honorowej Nagrody przy Towarzystwie Przyjaciół Głuchołaz przyznała ks. Stanisławowi odznaczenie „Głuchołaską Kozę” za rok 1996 w dziedzinie „Osobowość”, zaś w roku 2010 przez Międzynarodową Kapitułę Orderu Uśmiechu został przyjęty do grona Kawalerów Orderu Uśmiechu. Zmarł w Skórcu 18 października 2020.